Tak długo go szukałam…a okazał się tak prosty!

Mówi się, że najlepsze rzeczy w życiu są za darmo. Uśmiech, przytulenie, przyjaciele, rodzina, pocałunki, czy dobre wspomnienia. Wszystko to wprawia nas w doskonały nastrój. I choć większość z tych rzeczy mamy na codzień, często zupełnie ich nie doceniamy. Szukamy szczęścia i zadowolenia gdzieś indziej, sądząc, że tylko nowe będzie ciekawe, inspirujące i da nam pozytywnego kopniaka i chęć do życia wtedy, kiedy nam jej brakuje.

Też tak miałam. Wydawało mi się, że to, czego potrzebuję jest gdzieś daleko przede mną i muszę tylko znaleźć do tego drogę. Dni mijały, drogowskaz się nie pojawiał, a wewnętrzny gps pokazywał kompletnie różne kierunki.

Co jakiś czas – jak to zwykle na wiosnę – przewijały mi się informacje o ruchu, spacerach, świeżym powietrzu i te wszystkie banalne rady, które czytamy wszędzie, kiedy tylko na zewnątrz robi się cieplej. Kto by tam je czytał, a tym bardziej się nimi przejmował. Przecież każdy to wie.

 

Małe kroki i nowe rytuały

 

Kiedy jednak moje zawodowe życie uległo zmianie, postanowiłam pozmieniać także inne obszary. Tak trochę na zasadzie „zrób to i zobacz, co się stanie”. Chciałam odkleić się od samochodu, więc na początek kupiłam rower. Najpiękniejszy, jaki znalazłam – oczywiście po to, żeby mi się za szybko nie znudził. Zaczęłam co sobotę jeździć nim na bazar po świeże kwiaty i do cukierni, po ciacho do weekendowej kawki. Przez kilka tygodni, bez względu na pogodę, często ubrana w czapkę, szalik i rękawiczki wyruszałam na moją małą, sobotnią wyprawę. Czasem wracałam zmarznięta, ale z zaróżowionymi policzkami i uśmiechem od ucha do ucha, dzierżąc w ręku pierwsze tulipany i pyszne ciacha. No hygge w najczystszej postaci!

Potem kupiłam rolki. Doszedł kolejny powód do spędzania czasu na świeżym powietrzu. Kiedyś złapała mnie ulewa. Wróciłam przemoczona do suchej nitki. I szczęśliwa jak dziecko, któremu pozwolono pobawić się w kałuży. Z resztą wyglądałam podobnie.

 

A potem zaczęłam biegać

 

To było niedawno, bo na początku czerwca. Dziś, w pierwszych dniach lipca mam już za sobą 18 treningów biegowych i z każdym kolejnym czuję się lepiej i lepiej wyglądam. Nogi się wysmukliły, a skóra na nich napięła. Mięśnie łydek, których nigdy w zasadzie nie miałam, zaczęły delikatnie zarysowywać się pod skórą. Cała moja sylwetka zrobiła się szczuplejsza i zgrabniejsza. No i ten płaski brzuch. Z każdym dniem patrzę w lustro z coraz większą radością, ale najbardziej cieszy mnie coś innego: wreszcie, po latach składnia samej sobie pewnej obietnicy, udało mi się ją zrealizować: ruch wszedł mi w nawyk.

 

I okazał się sposobem na życie

 

Tak prostym, tak banalnym, a jednocześnie tak przez mnie niedocenianym. Słońce, świeże powietrze, zielona trawa, pachnące kwiaty, czy wieczorny powiew chłodniejszego wiatru okazały się remedium na całe zło. Na wszystkie smutki, wątpliwości i problemy. Opowiadałam Wam, że podczas biegania przychodzą mi do głowy najlepsze pomysły? Tego posta w połowie ułożyłam sobie podczas wczorajszego biegania. Ruch, dając mi codzienną energię, odbudował także wiarę we własne siły. Czuję, że mogę znacznie więcej, niż dwa – trzy miesiące temu. Chce mi się przenosić góry, a endorfiny dosłownie skaczą mi pod skórą.

 

Bla, bla, bla

 

…pewnie pomyśli niejedno z was. I nie dziwię się wam, bo też tak myślałam. Każdy musi znaleźć swój moment, swój czas i miejsce, choć pewnie niektórzy nie znajdą ich w ogóle. Bo nie chce im się próbować. Bo to przecież banały. Bo każdy o tym wie. Tylko dlaczego tak niewielu z tego korzysta?

Mój czas jest teraz. Cieszę się, że doszłam do tego mając 36 lat, a nie później. Bo to dobry moment, by zawalczyć o energię, zdrowie, dobre samopoczucie i pozytywne myśli przynajmniej do setki. A co potem?

 

Jak powiedział kiedyś niezrównany Jan Paweł II, kiedy z okazji urodzin śpiewano Mu „sto lat”:

„Nie ograniczajmy Bożej łaskawości” 😉

 

MÓJ CZAS NADSZEDŁ TERAZ, MOŻE TY TEŻ ZECHCESZ ZAWALCZYĆ O SWÓJ?

 

 

koszula – Zara

spodnie – Massimo Dutti

tenisówki – H&M, link TU

rower – CREME

 

zdjęcia: Daria Rybicka