Długo wyczekiwana niedziela. Kudłata od rana nie mówi o niczym innym: w końcu tego dnia – jak co roku – robimy świąteczne ciasteczka…

 

 

Składniki kupione już dawno. Kakao, cynamon, kardamon i miód. Wszystko przygotowane. Masło ogrzane, wyciągam zeszłoroczny przepis na moje gingerbread cookies (TUTAJ) sięgam do lodówki po jajka… Nie ma jajek! Ani jednego! Patrzę w kierunku Tomka… To jemu poprzedniego wieczoru zachciało się jajecznicy! Ale żeby tak wszystkie jajka?? Już rozumiem co to znaczy zbrodnia w afekcie…

Sytuację ratuje sąsiad – kolejny plus mieszkania w bloku. Mam jajka. Zapomniałam tylko że nie mam miksera… Ostatni popsuł się rok temu, chyba nawet przy poprzednich piernikach – tak często coś piekę, że kompletnie wyleciało mi to z głowy! Ale co tam, ja nie dam rady utrzeć masła z cukrem na puszystą masę??? „Mamusiu masz brudną bluzeczkę” słyszę po chwili, ale przełykam jakoś tą trafną uwagę, bo w maśle jest już nie tylko moja bluzka ale i pół kuchni z podłogą włącznie. No i jestem mokra od tego mieszania. Jak do diabła kiedyś kobiety radziły sobie bez robotów kuchennych??? Po zmianie kilku misek wreszcie udaje mi się połączyć skladniki i zagnieść ciasto, ktore wędruje do lodówki na 30 minut… Ufff w koncu odpocznę. Marcelina patrzy na mnie badawczo, bo chyba wyglądam dziwnie (potem okazało się, że nawet bardziej niż „chyba” ;-)) i chodzi wkoło lodówki bo bardzo chce juz wycinać ciasteczka. Kiedy jednak przychodzi co do czego, po 20 minutach wycinania, a potem stemplowania gdzie popadnie nudzi się i zostawia mnie samą. Na szczęście Tomek postanawia odkupić swą winę pożeracza jajek i dzielnie wkłada i wyjmuje z piekarnika kolejne blachy. Kudłata tez postanawia się przyłączyć – co chwila kursuje do półmiska na którym lądują nowe ciastka. I nie zważając na moje groźne spojrzenia bierze po dwa.  A potem Tomek wpada na pomysł, by w kąpieli wodnej rozpuścić czekoladę z orzechami i wysmarować nią gorę naszych pierników. Uznajemy pomysł za genialny, bo na dekorowanie nikt już nie ma siły. Są przepyszne. Bierzmy po dwa. Co chwila. Troche idzie do sąsiada – w końcu gdyby nie on… Zostaje niewiele. Ale co tam, za rok też je upieczemy.

Gramofon wygrywa Michael Buble. Cała kuchnia i ja w mące i maśle. Cały dom w przecudnym zapachu korzennych przypraw. Uśmiechy od ucha do ucha. Kocham święta. I kocham je z nimi. .

. 

Pięknego, przedświątecznego tygodnia Kochani!

.