Uffff, muszę przyznać, że chyba jeszcze nigdy nie spędzaliśmy urlopu tak intensywnie!

A wszystko przez Kudłatą, gdyż opalanie nie znajduje się obecnie w Jej obszarze zainteresowań i nasze wszelkie próby rozstawienia leżaków celem praktykowana „smażingu” (gdzieś ostatnio przeczytałam to określenie i bardzo mi się ono spodobało) spełzają na niczym. Marcelina uznaje to po prostu za śmiertelnie nudne i nie ma zamiaru grzecznie leżeć w wózku, żeby spragnieni słońca rodzice mogli sie choć chwilę poopalać, więc co dzień próbujemy, jednak po pewnym czasie kapitulujemy i jedziemy zwiedzać.

Wczoraj za cel podróży obraliśmy Gdynię. Okazało sie jednak, że na podobny pomysł wpadła chyba połowa mieszkańcow wybrzeża, gdyż tłumy na Skwerze Kościuszki, w porcie i okolicach były tak niemiłosierne, że marzyliśmy o tym, by jak najszybciej stamtąd uciec. Gdy w końcu nam sie to udało, zmęczeni i głodni wylądowalismy w Pizza Hut przy ul. Świętojańskiej, gdzie zjedliśmy chyba najgorszą pizzę, jaką nam kiedykolwiek podano w tej sieci restauracji…że o obsłudze i czystosci stołów już nie wspomnę. Będziemy musieli wybrać sie do Gdyni jeszcze raz, po nowe, lepsze wrażenia.

Natomiast dzisiaj (po kolejnym, nieudanym, rannym podejściu do „smażingu”) pojechaliśmy do Sopotu. Był więc obowiązkowy spacer na molo, Monciak, a następnie dłuższy postój na obiad i odpoczynek w White House Restaurant & Lounge przy Placu Zdrojowym. Pomijając przepyszne jedzenie, które nam tam podano (ich zupa ryba zasługuje na kulinarnego oskara), nie mogę nie wspomnieć o niesamowitej obsłudze z jaką spotkaliśmy się w tym miejscu. Kelnerka, która nas obsługiwała na wstępie zaproponowała pomoc przy wniesieniu wózka do wnętrza restauracji (do pokonania były dwa niskie schodki), przyciszenie muzyki w lokalu jeśli według naszego uznania gra ona zbyt głośno i może obudzić nasze śpiące dziecko (a grała wyjątkowo cicho i przyjemnie). Pomogła tez zorganizować bezpieczne i wygodne miejsce do położenia Marceliny gdy Mała sie obudziła. Pomijam już tak oczywiste rzeczy, jak pytanie, czy podane potrawy nam smakują, jak i wiele mniejszych gestów uprzejmości, jakie wykonano w naszym kierunku podczas prawie dwóch godzin spędzonych w tym lokalu.
Najedzeni po uszy i zachwyceni opuścilismy restaurację, mając nadzieje na szybki powrót w to miejsce.

Czym jeszcze zaskoczy nas Pomorze? Nasz urlop nada trwa…